Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006

Αν έπεφτα από τα σύννεφα θα ήμουν τόσο ζαλισμένη όσο και πριν

"Χωρίς το κέντρισμα του έρωτα και της ευχαρίστησης η καρδιά του ανθρώπου είναι η προσωποποίηση της παράλυσης. Είμαστε σαν τα λιμνάζοντα, κοιμισμένα νερά, που περιμένουν να τα ταράξουμε για να ταραχθούν."

Δεν ξέρω για ποιο λόγο ξεκίνησα να ξαναδιαβάσω Μαριβώ...
Οι αναλυτές έχουν μιλήσει πολύ για τη τέχνη και την τεχνική του, τη γλώσσα του, την επιτήδευσή του.
Οι ήρωες του Μαριβώ μοιάζουν διαρκώς να γεννιούνται μέσα από τα συναισθήματά τους. Μοναδική είναι η στιγμή που ερωτεύονται, και η ακραία έκπληξη που ζουν από τον εαυτό τους τη στιγμή αυτή. Σαν να ξυπνάνε τότε από την ανυπαρξία, και να αρχίζουν μόλις να υπάρχουν. Μέσω του ερωτικού συναισθήματος βιώνουν για πρώτη φορά την ύπαρξη τους, και εκπλήσσονται από ένα είδος δημιουργικής ορμής, που ταυτόχρονα τους δημιουργεί και τους διαμορφώνει ώστε να γίνουν διαφορετικοί από αυτό που ήταν μέχρι τότε.

"- Ένιωθα τέτοια ταραχή, τέτοια σύγχυση, τέτοιο πείσμα,που δεν ήξερα πως να αρχίσω να μιλώ.Ήταν εξάλλου μια κατάσταση εντελώς άγνωστη για μένα εκείνο το συνοθύλευμα συναισθημάτων.Ποτέ άλλοτε δεν είχα αισθανθεί έτσι".
" Δεν θα μπορούσα να σας ορίσω αυτό που αισθανόμουν. Ήταν ένα κράμα ταραχής, απόλαυσης και φόβου."

Τα πράγματα για τον Μαριβώ έχουν (περίπου) ως εξής:
Το πνεύμα μας, το οποίο μαθαίνει μέσα στη διάρκεια του χρόνου, δεν μπορεί να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Κι αυτό γιατί είμαστε υπάρξεις στιγμιαίες και ένα μυαλό στοχαστικό, άρα χρονικό, δεν θα μπορούσε να μας βοηθήσει σ' αυτό το έργο.
Αλλά σ' αυτή την αργή γνώση, ο Μαριβώ αντιτάσσει μια άλλη που είναι πιο γρήγορη, σχεδόν ακαριαία, και που μάλλον είναι συναίσθημα παρά γνώση.
Για τον Μαριβώ, πραγματική γνώση είναι η γνώση που παράγεται από το συναίσθημα: "Προσωπικά, πιστεύω ότι μόνο το συναίσθημα μπορεί να μας δώσει πληροφορίες σχετικά ασφαλείς για τον εαυτό μας" λέει σ' ένα έργο του.
Με δυο λόγια, δεν υπάρχει ορθολογική γνώση της ύπαρξης (της ανθρώπινης τουλάχιστον). Αυτό που υπάρχει είναι ένα άμεσο βίωμα κατά τη διάρκεια του οποίου αισθανόμαστε ότι είμαστε αυτό που αισθανόμαστε.
Για τον Μαριβώ, Έρωτας σημαίνει Αίσθηση και Γνώση του εαυτού μας.
Αν ο έρωτας μας οδηγεί έξω από τα όρια του Είναι μας, ο ίδιος μας επαναφέρει σε αυτά. Γιατί το συναίσθημα προς κάποιον άλλο επιτυγχάνει την ολοκλήρωσή του μόνο τη στιγμή που γίνεται όχι πια αποκάλυψη του Άλλου, αλλά γνώση του Εγώ μας.
"Δεν ανήκα πια στον εαυτό μου, δεν θυμόνουν πια τίποτε. Προχωρούσα, άνοιγα τα μάτια, έμενα εμβρόντητη, κι αυτό ήταν όλο. Ξαναβρήκα ωστόσο τον εαυτό μου καθ' οδόν και τότε απόλαυσα ολόκληρη την έκπληξή μου: ΕΝΙΩΣΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ".

Υ.Γ: (Και για όποιον ή όποια ενδιαφέρεται εύχομαι και στα δικά του)

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάντως συμφωνώ. Όσο κατάφερα να διαβάσω.

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

καλημέρα. Δεν έχω διαβάσει Μαριβώ.Ενδιαφέρων φαίνεται. Για δώσε έναν τίτλο.

alzap είπε...

Μη τσιμπάτε, με ευνουχισμούς τελειώνει τα έργα του ο κύριος.
Παγίδα της κυρίας είναι.

suigenerisav είπε...

@
μωροκρέμα

"Αν μπορούσα στα σύννεφα, θα 'χα εγώ βενζινάδικο.."

Δηλωτικό στίγμα (λέω)-η επιλογή Μαριβώ..
Ο Γάλλος δραματουργός που δόξασε την αισθητική του ροκοκό στη θεατρική δημιουργία, έπαιξε αριστουργηματικά ανάμεσα στο κοινότοπο θεματικό μοτίβο και στην περίτεχνη πραγμάτευση.
Εναύσματα δοσμένα από τις πτυχώσεις συναισθημάτων στην αστική καθημερινότητα της εποχής του. Διαφωτιστής -λίγο- πριν το Διαφωτισμό παίζει όσο λίγοι με το δίπολο 'φύση-σύμβαση', προοιονίζοντας τη Ρουσωική παράδοση του ύστερου 18ου..
Στην 'κοινωνία του χύμα' -που μας περικλείει- το μαριβωντάζ υπογραμμίζει επίκαιρα όσο και καυστικά την υποταγή μας στην αναστολή, την αποδοχή του κοινωνικού ευνουχισμού σε βάρος της _γνησιότητας_ του πρωτογενούς αισθήματος.. (-:

Ο έρωτας, ειλικρινές όχημα αυτο-ολοκλήρωσης σ' ένα κόσμο που δεν μπορεί να προσεγγιστεί παρα φυσιοκρατικά-σύμφωνοι.
Ωστόσο, η πικρή ένσταση (;) μου στον Μαριβώ, είναι το πως διαχειριζόμαστε τη γνώση του Εγώ μας-παράγωγο της ερωτικής περιπέτειας. Τι πιθανότητες έχουμε να "μας ξαναφέρει ο έρωτας" στα όρια μας..?
Θα έλεγα, καμία.
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως να συμφωνούσε με την αφεντιά μου ακόμη και ο Μαριβώ :-)

@
alzap
μάλλον, έχεις κάποιο δίκιο ..

markos-the-gnostic είπε...

μέχρι κι εγώ συμφωνώ
η μόνη ουσιαστική γνώση έρχεται μέσα απότ α βιώματα
η λογική είναι μόνο για να παίζεις

bebelac είπε...

Αλεπουδάκι γειά σου και χαίρομαι που συμφωνείς.

Παντάζο, όχι δεν σου λέω τίτλο, για νάχουμε κάτι να σου πάρουμε δώρο εμείς οι φίλοι σου στη γιορτή σου.

Αλζάπ, γιατί΄:;;;;
Με έχεις παρεξηγήσει: Δεν είμαι τέτοιο κορίτσι!

Σουιγκένερις,
σε κατάλαβα-επιτέλους!: Το πραγματικό σου όνομα είναι Γιώργος Βέλτσος!

Γνωστικέ,
καιτα βιώματα για να παίζεις είναι!

suigenerisav είπε...

@
παιδική κρέμα
Γατόνι, η κυρία.. :-)
Call me George, then!
Αλλά, pls, μη με απογοητεύσεις..
[ότι και να μου πεις, αρνούμαι να πιστέψω πως σε δυσκόλεψε το σχόλιο μου. Δεν το δέχομαιιι _από σένα_, λέμε ..].
Τέτοιο low self-esteem δε ταιριάζει στο πιο ψαγμένο -φιλοσοφικό/θεατρικό/λογοτεχνικό/ανθρωπολογικό/κλπ βλόγκι που κυκλοφορεί στα πέριξ.. ;-))
[it's a genuine compliment, my dear!]

@
άβελ
και εμείς τη θαυμάζουμε τη μπεμπελάκ ερίτιμε φίλε, γιαυτό και την τυρρανάμε με τέτοια @#$%^&*& [=αισχρά] σχόλια.
Τώρα, αν η απάντηση μου είναι "ακατάλυπτη" και ψάχνει για κατάλυμα (lol), ή απλώς 'ακατάληπτη', τι να σας πω..

Τα παράπονα σας στη θυρίδα μου, παρακαλώ:
Γ. Βέλτσος
Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ
Παν/μιο Αθηνών
ενταύθα.

bebelac είπε...

Suigenerisav ΟΧΙ - ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ μην απογοητευτείς. ΟΧΙ δεν με δυσκόλεψε το σχόλιο σου. Γράφε ό,τι θέλεις... ακόμη και Ντεριντά-φτάνει να μην πάρεις πίσω αυτά τα περί πιο ψαγμένου φιλοσοφικού, λογοτεχνικού, θεατρολογικού κ.λ.π. βλόγκι, και που και που να τα επαναλαμβάνεις... Thank you George!

Άβελ,
"..... γι αυτους τους πονους υπαρχει μια θαυματουργη σκονη που γ ι ν ο μ α σ τ ε": Όταν γράφει κάποιος τέτοια,δεν είναι δυνατόν να θεωρεί δυσκολοχώνευτο τίποτα, ποιητικέ μου φίλε.

Αλεπού είπε...

"ένιωσα τα συναισθήματα μου".
Δεν υπάρχει πιο συγκλονιστική στιγμή απ' αυτήν.

Χαρτοπόντικας είπε...

Αμ' επος, αμ' εργον!

markos-the-gnostic είπε...

α είχα γράψει σχόλιο συγγνώμη

bebelac είπε...

Fili, χαίρομαι που σε συνάντησα (ηλεκτρονικώς)! Εύχομαι να γίνει ξανά και ξανά!