Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Χαμένοι στη στροφή του Λαβυρίνθου ή οδυνηρή κωμωδία.

« - Άλλοτε τον αγαπώ περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε πάλι καθόλου· ανάλογα: αν έχω να τον δω καιρό, τον βρίσκω πολύ αξιαγάπητο· αν τον βλέπω καθημερινά, τον βαριέμαι λιγάκι: ωστόσο, λίγο πιο έντονες συγκινήσεις διόλου δεν θα έβλαπταν.
- Μα δεν υπάρχει σ’ αυτό κάποια αστάθεια;
- Ίσως · αλλά τίποτα δεν βάζουμε στην καρδιά μας. Παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε….»

ΜARIVAUX, Le Dėnouement imprėvu, σκηνή 4η.
(τι θέλει να πει ο ποιητής;;)

Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

…των μη θηλαστικών. –(Συνέχεια του προηγουμένου ποστ, πηγή το ίδιο βιβλίο)

Ενδιαφέροντα, και κυρίως ευφάνταστα παραδείγματα ερωτικής συμπεριφοράς και λειτουργίας από τον κόσμο των εντόμων και των ψαριών -(Όπως λέει και ο συγγραφέας : για τους ανθρώπους τους εντοιχισμένους στη γαμήλια τελετουργία, καλύτερα να μη μιλήσουμε…)
Ξεφεύγουμε λοιπόν τόσο από τους ανθρώπους, (εντοιχισμένους και μη), όσο και από τα θηλαστικά.

Παράδειγμα 1ον.
ΑΚΡΙΔΕΣ
Για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ακρίδα καταβρόχθιζε το αρσενικό την ώρα που ζευγάρωναν από λαιμαργία. Πρόσφατα ανακάλυψαν ότι δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλος του αρσενικού επενεργεί απαγορευτικά στην εκσπερμάτωση. Αν λοιπόν το θηλυκό θέλει να γονιμοποιηθεί, ο μόνος τρόπος για να το καταφέρει, είναι να λιώσει με τα δόντια του το κρανίο του φτωχού αρσενικού, που έτσι εκσπερματώνει με όλη του την άνεση.

Παράδειγμα 2ο
ΨΑΡΙΑ
Υπάρχει ένα ψάρι που ζει στα βαθιά. Το θηλυκό κουβαλάει κολλημένα στα πλευρά του δύο ή τρία αρσενικά, εκατό φορές πιο μικρά απ’ αυτό. Πρόκειται για τέλεια παράσιτα: κολλημένα στο σώμα του θηλυκού με το στόμα, διατηρούν μια άμεση επικοινωνία ανάμεσα στα δύο κυκλοφοριακά συστήματα, ενώνοντας κατά κάποιον τρόπο το αίμα τους. Πολύ γρήγορα το πεπτικό τους σύστημα, τα δόντια τους, η καρδιά τους και οι βρόγχοι τους ατροφούν και εξαφανίζονται. Το μόνο όργανο που τους μένει, είναι ένας τεράστιος όρχις, μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους.

(Εγώ δεν είπα τίποτα, και μην διαβάσω τίποτε κακεντρεχή σχόλια….)