Αφιερωμένο στον ιδανικό εραστή

Έπος καρδίας

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,
στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.
Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά
απ’ εκείνα που πιέζουν την ερώσαν μου καρδιά και στα χείλη μου ορμούνε με μια μόνη σου ματιά.
Μη με ομιλής αν θέλης, μη με πης γοητευτικά λόγια αγάπης και λατρείας.
Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!

Κ. Καβάφης