Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Το μαύρο μπουφάν της από λέδερ

Το λέδερ μπουφάν της έλαμπε στον ήλιο. Σταύρωσε το’να πόδι της
στο άλλο (με μπότες, φυσικά!) άναψε ένα τσιγάρο, έγειρε πίσω.
Το λέδερ έκανε το χαρακτηριστικό του τρίξιμο.
Είπε, «στοιχηματίζω
πως θα σου ‘ρχόταν κεραμίδα
αν έλεγα πως είμαι πολύ καλή
στο κρεβάτι και πραγματικά γουστάρω
να τη βρούμε μαζί!»

Εγώ καθόμουνα στο πεζουλάκι της βεράντας.
είπα, «η αλήθεια είναι πως δεν είμαι σίγουρος για το τι θα ‘κανα –
Αλλά σίγουρα δε θα μου ‘ρχόταν κεραμίδα».

Κάτω απ’ το χαμηλό τοίχο
ο βράχος έπεφτε κατακόρυφα
και σκεπαζόταν χαμηλά στη θάλασσα από τα κύματα.
Είπα, «μπορεί να πήδαγα από τη χαρά μου
ή ίσως και να πήδαγα από δω που βλέπεις!»

και της έσκασα χαμόγελο.
Ανατρίχιασε και χαμογέλασε κι εκείνη.
«Είναι φανταστικά να κάθεσαι έξω», είπε,
«αλλά δεν έχει ζεστάνει αρκετά ο καιρός
για να καθόμαστε πολύ στη βεράντα.
Τι θα ‘λεγες να πάμε μέσα;»
Είπα, «Η άνοιξη
μπήκε μόλις πριν τρεις μέρες-

μην έχουμε τόσες πια απαιτήσεις από τον καιρό!»
Στην πόρτα γύρισε κι ακούμπησε
ένα μαύρο γάντι –λίγο αβέβαια-
πάνω στο μάγουλό μου. Μουρμούρισε,
«Η άνοιξη είναι κόλαση
αν είσαι καλός στο κρεβάτι
αλλά κακός στον έρωτα!»


Robin Skelton. Μτφ: Α. Αγγελάκης

20 σχόλια:

αλκιμήδη είπε...

Πικρό και αληθινό
Και αλίμονο σε αυτούς που αντί να μιλάνε για το καιρό αναφωνούν "μην έχουμε πιά τόσες απαιτήσεις από το σεξ" και το πιστεύουν. Να η κόλαση, στις χαμηλές προσδωκίες που μας αποτρέπουν από κάτι περισσότερο, αλλά και στις υψηλές που μας απογοητεύουν συνέχεια.
Καλημέρα

Αλεπού είπε...

Καλό! Πού το βρήκες;

alzap είπε...

:-)

bebelac είπε...

Alcimede,
Κόλαση και τα δύο. Εννοώ και οι χαμηλές προσδοκίες ως αποτρεπτικές και οι μεγάλες ως εγκυμονούσες ματαιώσεις. Το δεύτερο κατά τη γνώμη μου, χειρότερο.

Αλεπουδίνα, θα σου πω την Κυριακή.

Αλζάπ,
λαλίστατος και εύγλωττος!

Lizardaki, γειά σου φατσούλα μου!

allmylife είπε...

Όπου και να μας πας,
όμορφα μας ταξιδεύεις - πολύ!
Ευχαριστούμε bebelac.

Y.Γ.
Και το φθινόπωρο, κόλαση γίνεται, στην αντίθετη περίπτωση όμως.
Μ' αυτούς που δεν τα καταφέρνουν στον έρωτα...

Alkyoni είπε...

άσχετο με το ποστ
Σ ευχαριστώ που μου δειξες μια άλλη οπτική γωνία,που δεν την είχα σκεφτεί...
πως έμμεσα ζητάνε τα όρια από μας..
την προστασία μας..
Πραγματικά σ ευχαριστώ
Καλό μεσημέρι :)
Φιλί
:)

bebelac είπε...

allmylife,wellcome. Ξέρεις πολλούς (και πολλές)να τα καταφέρνουν στο εν λόγω θέμα; Γιατί εγώ όχι!

Alkyoni, η παράβαση των νόμων και των ορίων, είναι θεμιτή και αναγκαία αλλού, αλλά στο θέμα που λέγαμε, η τήρηση τους, αναγκαία.
Χαίρομαι πολύ αν σε βοήθησα.

Αβελ, εγώ να δεις πόσο θάθελα να ξέρω τη συνέχεια. Γιατί λες πως μόνο έτσι θα γινόταν κόλαση η Άνοιξή της; Ίσως να εννοούσε και απουσία δικής της ανταπόκρισης μετά ... Στο κάτω-κάτω δεν ξενερώνουν μόνο οι άντρες after! Κι αυτό μια Κόλαση είναι...

Ανώνυμος είπε...

Σε ονειρεύομαι τόσο που σχεδόν χάνεις
την πραγματικότητα σου.
Άραγε θα βρω ποτέ το χρόνο και τη δύναμη να διώξω το ζωντανό κορμί σου;
Σε ονειρεύομαι τοσο που τα χέρια μου-συνηθισμένα να αγκαλιάζουν τον ίσκιο σου-θα φανούν πολύ μικρά για να τυλιχτούν γύρω σου. Και μπροστά σ' αυτό το κάτι που με βασανίζει καιρό και με εξουσιάζει χρόνια, θα μείνω μάλλον μια μικρή σκιά. Ο έρωτας κυλάει και φεύγει, περίπου σαν τα νερά του ποταμού. Φεύγει ο έρωτας, η ζωή είναι αργή και βίαιη σαν την ελπίδα.
Περνούν οι μέρες, περνούν οι βδομάδες, σαν να μην έχει περάσει καθόλου ο χρόνος. Λες και θέλει να θυμίζει πάντα κάποια ζεστή νύχτα...
Σε οειρεύομαι τόσο που ξυπνάω γεμάτος αμφιβολίες.
Κοιμάμαι στο πάτωμα, εκθέτω τον εαυτό μου σε όλες τις πτυχές της ζωής, του έρωτα και σένα, το μόνο που μετρά σήμερα για μένα.
Θα μπορούσα να ακουμπήσω τα μαλλιά σου, να αγγίξω τα δάκρυά σου, όποτε κι αν γινόταν αυτό.
Σε ονειρεύτηκα πολύ, περπάτησα μαζί σου, μίλησα μαζί σου, κοιμήθηκα με το φάντασμά σου και παρόλο που ήταν φάντασμα και σκιά,
εκατό φορές περισσότερο σε αναζητούσα.
Robert Desnos: "Σε ονειρεύομαι τόσο..."

Ανώνυμος είπε...

Lontano lontano nel tempo
qualche cosa
negli occhi di un altro
ti farà ripensare ai miei occhi
i miei occhi che t'amavano tanto
E lontano lontano nel mondo
in un sorriso
sulle labbra di un altro
troverai quella mia timidezza
per cui tu
mi prendevi un po' in giro
E lontano lontano nel tempo
l'espressione
di un volto per caso
ti farà ricordare il mio volto
l'aria triste che tu amavi tanto
E lontano lontano nel mondo
una sera sarai con un altro
e ad un tratto
chissà come e perché
ti troverai a parlargli di me
di un amore ormai troppo lontano.

UN ALTRO(FA FREDDO LUIGI)

Alkyoni είπε...

σματς!!!!!
:)

Alkyoni είπε...

όου γιες... Θεσ/κη
Καλό βράδυ :)

bebelac είπε...

@"αγαπημένη"
Ωραιότατο,αλλά γιατί το ξόδεψες σε σχόλιο, και δεν τοκανες δικό σου ποστ;

@ ανώνυμο (ιταλόφωνο):
...
Di questa poesia
mi resta quel nulla
di inesauribile segreto.

Grazie,xxxx

@ alkyoni
σματς πολλά πολλά και σε σένα!!!
(Επίσης : νιάου,νιάου, γουρ,γουρ)

markos-the-gnostic είπε...

"Και πολύ κρίμα όμως
αν είσαι κακός στο κρεβάτι
αλλά καλός στον έρωτα!"

αλκιμήδη είπε...

Μάρκο
δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι καλός στον έρωτα και κακός στο κρεββάτι
Όταν ο έρωτας είναι ολοκληρωτικός το κρεββάτι είναι θεικό
και με εμπνέετε για το επόμενο ποστ.

Bebe και Μάρκο
μου επιτρέπετε να "κλέψω" τις δυό σας φράσεις;

Alexandra είπε...

σοφό και πονεμένο, αλλά αληθινό...

allmylife είπε...

Μάλλον κανέναν δεν ξέρω,αλλά να σου πω κάτι;
Χωρίς καθόλου να με εξαιρώ,περνώντας τα χρόνια, φοβόμαστε και να το προσπαθήσουμε.
Καλώς σας βρήκα!

bebelac είπε...

gnostic,
το χιούμορ είναι ένα από τα βασικά + σου, αν και τείνω να καταλήξω ότι και τα δύο για τα οποία μιλάνε,πάνε πακέτο(εκτός κι αν έχει κανείς προστάτη, αλλά το πάμε αλλού...)

Alcimede,
"η ιδιοκτησία είναι κλοπή" με την άνεσή σου... κλέψε, κλέψε ασύστολα. -και γω εξάλλου κλεμμένο τόχω.

Αλεξάνδρα,
Αχχχχ, ....

Allmylife,ναι,εντάξει...τι να πω... φοβόμαστε...αλλά, έχουμε τους φίλους μας και τις φίλες μας που τους αγαπάμε και μας αγαπάνε, γιατί είμαστε συμπαθητικές, έξυπνες και χαριτωμένες (!!!)

allmylife είπε...

Δεν είναι από ευγένεια...
η συνέχεια, στην απάντησή στα comments μου.
Καλό σου βράδυ.

allmylife είπε...

Και όμορφες,και αξιόλογες, και αγαπάμε τους φίλους μας κι αυτοί εμάς, ο πρίγκιπάς μου όμως που είναι;
Δεν είμαι τόσο πολυλογού συνήθως - η βροχή θα φταίει...
Καληνύχτα.

markos-the-gnostic είπε...

και βέβαια alcimede