Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Inferno


ΦΑΟΥΣΤΟΥΣ: Θα σε ρωτήσω πρώτα σχετικά με την κόλαση. Πες μου, πού βρίσκεται ο τόπος αυτός που οι άνθρωποι ονομάζουνε κόλαση;
ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ: Κάτω από τους ουρανούς.
ΦΑΟΥΣΤΟΥΣ: Καλά, εκεί βρίσκονται όλα· όμως πού;
ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ: Μέσα στα σπλάχνα των στοιχείων αυτών, εκεί όπου βρισκόμαστε και παραμένουμε για πάντα. Η κόλαση δεν έχει σύνορα, μήτε είναι οριοθετημένη σ’ έναν ορισμένο τόπο, αλλά όπου βρισκόμαστε είναι κόλαση, κι όπου κόλαση, εκεί πρέπει να μένουμε πάντα· και για να μη μακρηγορώ, όταν θ’ αφανιστεί ο κόσμος όλος κι όταν το κάθε πλάσμα θα εξαγνιστεί, όλοι οι τόποι που δεν είναι ουρανός θα είναι κόλαση.
ΦΑΟΥΣΤΟΥΣ: Η κόλαση θαρρώ πως είναι παραμύθι.
ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ: Ναι, μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι, ώσπου ν’ αλλάξεις γνώμη.[...]

Δόκτωρ Φάουστους
Christopher Marlowe
Μτ: Κλείτος Κύρου

19 σχόλια:

Trilian είπε...

αν υπαρχει πάντως την βαψαμε!!! ;)

fish eye είπε...

λες να ειναι ετσι??..:))

allmylife είπε...

θα αντιτάξω τον Σαρτρ.
"κόλαση είναι οι άλλοι".


γι' αυτήν την περίοδο τουλάχιστον...

bebelac είπε...

Trilian,
Αν ;;; αμφιβάλλεις;;

Φεγγαροαγγκαλιασμένη,
Έτσι και χειρότερα!

Allmylife,
Ναι. Γιατί προσδοκούμε από αυτούς τον Παράδεισο.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Προβληματίζομαι από χθες, σε σχέση με αυτό το απόσπασμα...
Στην ζωή μου έχω περάσει από αρκετές φάσεις, σε σχέση με το ζήτημα αυτό. Από το "η κόλαση δεν υπάρχει", "η κόλαση είναι οι άλλοι", "η κόλαση είναι τα παιδιά - των άλλων ή τα δικά μου ή όλα", "εδώ είν' ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ" κι άλλες πολλές.
Τώρα πια, καταλήγω μάλλον στο ότι κι η κόλαση κι ο παράδεισος όχι απλώς εδώ αλλά μέσα μας και μόνο μέσα μας είναι. Μέσα μας τους κουβαάμε, μέσα μας τους βρίσκουμε, ανάλογα, κάθε φορά, μ' εκείνο από τα δύο, για το οποίο είμαστε ικανοί, μ' εκείνο που έχουμε προπαρασκευάσει ή εκείνο, στο οποίο είμαστε ανοιχτοί και μπορούμε να το βιώσουμε...

Έξω από μας, στους άλλους ή κάπου αλλού, δεν είναι, γιατί κι οι άλλοι είναι, σε τελική ανάλυση, αυτό, που εμείς τους κάνουμε για μας!

Alkyoni είπε...

απότομο "ξύπνημα" και για μας..
λέω να συμφωνήσω με trillian πως όντως τη βάψαμε αν...
και με άστερ πιο πολύ
μέσα μας.. εμείς
και ο Σαρτρ;; εμείς "βλέπουμε" μετατρέπουμε" κυρίως "επιτρέπουμε" στο να ίνουν οι άλλοι η κόλασή μας!
πολύ naive ε;;
καλή σου μέρα BeBe καλά ξυπνητούρια
φιλιά :)

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα!Εδώ είναι η κόλαση και την ζούμε κάθε φορά που είμαστε χάλια και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες αντιξοότητες αυτού του τρελού κόσμου! "Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ".

Ανώνυμος είπε...

εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ

takis είπε...

Θα πω πάντως οτι αρκετές φορές προτιμώ κάποιες "κολασμένες" καταστάσεις απο κάτι ξενέρωτες...

Υ.Γ. Εχεις πρόσκληση στο μπλόγκ μου για το Προυστ- ερωτηματολόγιο...

bebelac είπε...

Asteroid,
Μέσα μας είναι σίγουρα, αλλά όχι μόνο... εφόσον είμαστε όντα σε αλληλοεπίδραση (ο ένας με τον άλλο, και όλοι με τον κόσμο)δεν θα μπορούσαμε να "επινοήσουμε" μια υπαρξιακή κατάσταση (εν προκειμένω την κόλαση) εκ του μηδενός...

bebelac είπε...

alkyoni,
ότι τους το επιτρέπουμε,αυτό είναι αλήθεια - αλλά, επιμένω, αν και εφόσον, ζητάμε ένα κομμάτι "παραδείσου" από τον άλλον, του δίνουμε αναγκαστικά και τη δυνατότητα να το μετατρέψει σε "κόλαση". Γιατί το ένα δεν απέχει πολύ από το άλλο.

bebelac είπε...

Vanilia και αργυρένια,
Η κόλαση ναι εδώ, τον παράδεισο δε βλέπω :)

Τάκη,
σου στέλνω μια κολασμένη καλημέρα!

Αλεπού είπε...

Το ξέρω ότι θα πάω στην κόλαση. Το' πιασα το υπονοούμενο ;)

david santos είπε...

Blogues puts all the MADELEINE photo in yours, a girl of 4 years of age that was abducted in day 2 in the Beach of the Light, in the Algarve, Portugal. They send the image of MADELEINE to all blogues of Morocco, Tunisia and Argel, thanks a lot

aneksartitos2 είπε...

λεσ?

Ναυαγός είπε...

Κόλαση ή παράδεισος είναι ότι αποτυπώνεται εκείνο το τελευταίο, το μοναδικό δευτερόλεπτο, το αιώνιο, που θα φύγουμε. Εκεί που αποτυπώνεται η γεύση της ζωής μας.

bebelac είπε...

Αλεπού,
Μ' αρέσει που είσαι "επιλεκτικά μεταφυσική" ΄:)

David Santos
Thank you

Aneksartitos
τι να σου πω;;; Να ρωτήσουμε τον Φάουστ!

Ναυαγέ,
πολύ σοβάρεψες... είδες τι παθαίνεις όταν μπαίνεις σε σοβαρά blogs?

Ανώνυμος είπε...

Ωδή , μάλλον όχι...





Τα μέρη όπου πήγαμε και τώρα πιά έχουμε ξεχάσει .
Να ήταν Άνοιξη , Χειμώνας ;
Ή μήπως κάποιο δειλινό του Σεπτέμβρη πάνω στις Σαντορίνης την πυρακτωμένη λάβα ;
Να ήταν φιλί ή και λυγμός ,
όταν με φύλλα κισσού κι αγιόκλημα
την παρθενιά σου σπονδή και δώρο πρόσφερες
σ’ εκείνον που τόσο ανελέητα την γάμησε .
Να ήταν ήχος , γεύση
ή μήπως εκείνο το άρωμα του πόθου ;

Κι όμως τίποτα πιά δεν έχει σημασία
όσο των ποδιών σου εκείνο το απόκρυφο ανάμεσα .

Στον θαυμαστό κόσμό των γυναικών ελλοχεύουν πόθοι ,
έχιδνες ερώτων και νάρκισσων .

Μα λες όμως για μένα πιά , τίποτα να μην έχει σημασία
όσο των γλουτών σου εκείνο το απόκρυφο , όσο και υγρό ανάμεσα.

insomnia#3 είπε...

περί παιγνίων λοιπόν ο λόγος ...

ή αλλιώς : πάρε την πάσα και ...

φτου ξελεύθερία για όλους (;)


για να δούμε ...