« - Άλλοτε τον αγαπώ περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, άλλοτε πάλι καθόλου· ανάλογα: αν έχω να τον δω καιρό, τον βρίσκω πολύ αξιαγάπητο· αν τον βλέπω καθημερινά, τον βαριέμαι λιγάκι: ωστόσο, λίγο πιο έντονες συγκινήσεις διόλου δεν θα έβλαπταν.
- Μα δεν υπάρχει σ’ αυτό κάποια αστάθεια;
- Ίσως · αλλά τίποτα δεν βάζουμε στην καρδιά μας. Παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε….»
ΜARIVAUX, Le Dėnouement imprėvu, σκηνή 4η.
- Μα δεν υπάρχει σ’ αυτό κάποια αστάθεια;
- Ίσως · αλλά τίποτα δεν βάζουμε στην καρδιά μας. Παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε….»
ΜARIVAUX, Le Dėnouement imprėvu, σκηνή 4η.
(τι θέλει να πει ο ποιητής;;)
32 σχόλια:
ΑΣ ΛΕΕΙ Ο ΜΑΡΙΒΩ, ΕΓΩ ΨΗΦΙζΩ ΑΓΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ 3 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ "ΕΛΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Μ΄ΑΥΤΟΝ?" 'Η "ΑΥΤΟΝ ΗΡΘΑ ΝΑ ΒΡΩ?" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΛΙΒΕΡΑ...
Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΝΤΡΕΠΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΖΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΕ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΟΥ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ...
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑ "ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ"
Bebelac, κι εγώ για την αμφιθυμία μίλησα σήμερα. Τελικά, νομίζω η αμφιθυμία, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είναι απ'τα πιο βαθιά και χαρακτηριστικά συναισθήματα. Υποδηλώνει τον ανθρωπισμό μας. Οποιος την αρνείται δηλώνοντας σταθερός, ώριμος, σίγουρος, κυρίαρχος και άλλα συναφή, απλώς αυταπατάται.
Κατά τα άλλα, νομίζω παίρνουμε και ό,τι βρίσκουμε και ό,τι επιλέγουμε και ό,τι αξίζουμε. Πολλές απαντήσεις σε κάθε βασικό ερώτημα και όλες αληθινές! Αυτό έχω να πω όσο μεγαλώνω. Πολλές και συνήθως αντιφατικές! Κι όμως όλες αληθινές.
Η αμφιθυμία είναι ασθένεια. Αρκετές φορές οδηγεί στην κατάθλιψη. Μετατρέπει τον άνθρωπο σε αμφί-βιο.
θέλει να πεί ο ποιητής...
(υπάρχει χειρότερη ερώτηση, αγαπητή;)
...τέλος πάντων, αφού μας θυμίσατε Ν.Ελληνικά,
Πως:
η "πρωταγωνίστρια" δεν ξέρει να αγαπά.
Καλημέρα.
bebelac μου αγαπημένη,
πιστεύω ότι αφού διατελέσουμε τη θητεία μας ως μικροί θεοί, όπου νομίζουμε ότι εμείς βάζουμε ανθρώπους στην καρδιά μας στη συνέχεια παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε (και μάλιστα σε τιμή ευκαιρίας) αλλά δεν τολμάμε να το ομολογήσουμε!!
Φυσικά, πως θα βάλεις στη καρδιά κάτι αν δε το βρείς πρώτα;
Επιλέγεις βέβαια τι θα βάλεις αυτά που είναι μπροστά σου, αλλά μόνο από τα διαθέσιμα μπορεί κανείς να επιλλέξει.
Εγώ πάντως αυτή την απόσταση τη χρειάζομαι μερικές φορές, η αναμονή μου θυμίζει τι αγαπώ και η επιθυμία είναι μεγαλύτερη. Η τριβή φθείρει, δυστυχώς.
Ξέρω ένα ζευγάρι, 11 χρόνια παντρεμένοι, ο άντρας λόγω δουλειάς ταξιδεύει συχνά και λείπει. Το πάθος που έχουν ο ένας για τον άλλον όταν είναι μαζί είναι συγκλονιστικό. Ίσως να το είχαν κι αν δεν έλειπε ο άντρας, ίσως να είναι ένα από αυτά τα ζευγάρια, δε ξέρω.
Είναι τρελλός, είναι τρελλός, είναι τρελλός αυτός ο Μαριβώ!
Για να σοβαρευτούμε, αυτά είναι καθαρά υποκειμενικά πράγματα και ως εκ τούτου το κομμάτι του Μαριβώ μόνο ως παιχνίδισμα μπορώ να το δεχτώ. άλλωστε ο ίδιος τρελαινόταν για λεκτικά και θεατρικά παιχνιδάκια!
Αthena,
να σου ευχηθώ το καλώς όρισες!
λες ότι είναι μεγάλο λάθος να παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε... δεν είναι ακριβώς έτσι, ίσως για κάποιο λόγο και για κάποιο χρόνο, αυτό που παίρνουμε είναι (ή ήταν) αυτό που χρειαζόμασταν για μια περίοδο. Μετά οι ανάγκες μας αλλάζουν,όπως και εμείς οι ίδιοι, οπότε μοιραία αναζητούμε κάτι πιο κοντά στις τωρινές μας ανάγκες-αν παραμείνουμε από φόβο,τότε ναι, μπορεί να μας οδηγήσει σε καθήλωση...
Αισθησις,
Συμφωνώ, η αμφιθυμία, όπως και η αντιφατικότητα που ζούμε και μέσα απ' αυτήν εκφραζόμαστε, είναι δείγμα της αυθεντικής ύπαρξης...
Και εγώ, αυτά περί σταθερότητας, ωριμότητας, σιγουριάς και κυριαρχίας, τα ακούω με δυσπιστία και με γέλιο... Ο άνθρωπος είναι υπόθεση ανοικτή, ποιείται και αλλάζει, αλλιώς δεν εξελίσσεται.
Padrazo,
για όνομα, εσύ ο Πιραντελλικός τα λες αυτά;;;;
All my life,έχω δει ανθρώπους που "ξέρουν τι θέλουν" και "ξέρουν να αγαπούν" να τα κάνουν μαντάρα, και μάλιστα με πολύ ψυχρό τρόπο.
Τουλάχιστον στους αμφίθυμους, προσέχεις και δεν υπερ-επενδύεις. Οι άλλοι είναι πιο επικίνδυνοι.
Χαμοκερασίτσα,
τι θες να πεις, δεν είμαστε δηλαδή πια μικροί θεοί;; Είμαστε μεγάλοι;;; Νομίζω,εκπτώσεις σε κάποια πράγματα, καλώς ή κακώς, δεν γίνονται. Και άμα κάτι το βρεις σε 'τιμή ευκαιρίας', παύεις σύντομα να το εκτιμάς.
Αλκιμήδη, ναι, η αναμονή και η απόσταση ΄συνήθως βοηθάει να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Αλεπού, ακριβή μου φίλη και συναδέλφισα,με λυπείς που δεν είσαι φαν του παιγνιώδους Μαριβώ.
Στα παιχνίδια του, βρίσκω πολύ αλήθεια, περισσότερη από τη σοβαρότητα και τη σαφήνεια άλλων συναδέλφων του που παρουσιάζουν τον κόσμο, τους ανθρώπους και τα αισθήματά τους, συμπαγή, σταθερά, αμετάβλητα. Η ζωή όχι απλώς τον επιβεβαιώνει, αλλά μάλλον τον ξεπερνάει σε παιχνίδι και ανατροπές. Αλλά αυτά, όπως πολύ σωστά λες, είναι θέμα υποκειμενικής αίσθησης.
@bebelac
Δεν με κατάλαβες μάλλον κρεμούλα. Και ήμουν σαφής νομίζω. Δεν είπα ότι δεν μου αρέσει ο Μαριβώ, αλλά είπα ότι αυτά που γράφει το απόσπασμα αποτελούν μέρος της πάγιας παιχνιδιάρικης τακτικής του. Κρίνοντας τα λεγόμενα σε ό, τι αφορά στα ανθρώπινα αισθήματα, είπα και λέω ότι δεν μπορώ να τα ασπαστώ έτσι ακριβώς όπως τοποθετούνται απ' τους ήρωες του έργου του κι αυτό γιατί ξέρω ότι στον Μαριβώ ακόμη και ο τρόπος εκφοράς έχει σκοπό να υπηρετήσει καταρχήν αυτό το θεατρικό παιχνίδι. Κατά τα άλλα, ναι, η ζωή είναι όλο ανατροπές, αλλά οι εναλλαγές και οι διακυμάνσεις δεν είναι ποτέ τόσο γρήγορες.
μα έτσι είναι η ανθρώπινη φύση... από άμυνα, από ανάγκη, αντιδρά σε αυτά που εισπράττει ή δεν εισπράττει, από ένστικτο, από ανάγκη, από πάθος. ναι, μερικές φορές είμαστε χαμένοι. άλλες ευτυχείς. πάνω-κάτω στην παλοίρια (σορυ φορ δε σπελινκ) των συναισθημάτων μας... σοφός ο γράφων!
αουτς!
Μάλιστα.
Αλεπού,
εντάξει τότε... (αν και γω επιμένω πως και στη ζωή οι ανατροπές και οι εξελίξεις είναι μερικές φορές σαν το χαλάζι...δεν τις προλαβαίνεις). Πάντως χαίρομαι που αγαπάς και συ τον αγαπημένο Μαριβώ.
Αλεξάνδρα,
Ναι, πάνω-κάτω, ή κάτω-κάτω!!!
Allmylife,
αουτς δεν θα πει τίποτα!
οδυνηρή κωμωδία; χαρμολύπη;
γιατί άραγε να μη βάζουμε στην καρδιά μας;
όσο για το παίρνουμε ότι βρίσκουμε, προφανώς, όλα καθορίζονται απ το περιβάλλον μας (μήπως αυτό είναι κατά βάθος ο θεός;)
"Παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε..." : ακούγεται λίγο κυνικό και πρόχειρο... Δεν είν' έτσι ο έρωτας ούτε κι η αγάπη, βέβαια!
Ασφαλώς, στην πορεία οι αστάθειες υπάρχουν, είν' αναμενόμενα τα ups and downs. Κι αν έρθει μια μέρα, που τα ups δεν θα διαδέχονται πια τα downs, τότε πια καλό είναι να αναγνωρίζουμε το τέλος και να μη κοροϊδεύουμε ούτε τον άλλο ούτε εμάς...
Gnostic, δεν κατάλαβα καλά τι θέλεις να πεις.
Aster-oid,
κυνικό είναι και πολύ, αλλά όχι πρόχειρο, μάλλον αρκετά έγκυρο γιατί ναι μεν δεν είναι έτσι ούτε ο έρωτας ούτε η αγάπη,αλλά συμβαίνει τόσο συχνά που παίρνει διαστάσεις νόμου. (μακριά ελπίζω να' ναι από μας).
εννοώ μήπως ο θεός είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει
θα συμφωνήσω με τον padr όχι στη μετατροπή σε αμφί-βιο
με οποιαδήποτε έννοια κι αν χρησιμοποιεί τη λέξη αμφί-βιο
:)
καλό απόγευμα καλή εβδομάδα :*
Gnostic,
ναι, κατάλαβα, αλλά αυτές οι θεολογικές απόπειρες ερμηνειών είναι φιλολογικής αξίας, φοβάμαι, μόνο.
Alkyoni,
πολυ-βιο, ίσως... που τα καταφέρνει να επιβιώνει παρά τις αντιφάσεις του. Καλή μέρα και σε σένα
seize the day, που λέει ένας άλλος ποιητής...
Ναι, καλέ λύκε, ναι!
κρεμούλα μου πιστεύω πως ΔΕΝ αξίζει τον κόπο ...σ ευχαριστώ πολύ που άφησες κι εσύ το χναράκι σου..αλλά πέρα από μένα υπήρχε και η άλλη γυναίκα,που αγνοούσε την ύπαρξή μου όπως κι εγώ τη δική της...δεν σεβάστηκε 2 γυναίκες...επιμένεις λοιπόν πως ίσως και ν αξίζει;;;
αχ κρεμούλα μου αισιόδοξη...
φιλιά πολλά φιλιά
Ως προς τον τιτλο-τιποτα απ' τα δύο.
Ως προς τον Μαριβώ-βρισκουμε αυτο που θελουμε να παρουμε.
@ the end of the day.
Ως προς τον άνθρωπο-Θεός.
Ως προς τον 'αλλο'-άνθρωπος.
:)
Alkyoni,
η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Ντέφι,
όταν είσαι ποιητής πλάθεις κόσμους.
Sui,
"βρισκουμε αυτο που θελουμε να παρουμε"(;)αισιόδοξη η άποψή σου!
Απλά πράγματα... έτσι είναι τα πράγματα...
τί συμβαίνει και κόλλησες σ αυτό το ποστ;;
....
φιλιά!
Νομίζω ότι ο ποιητής την αλήθεια ελάλησε. "Όλα τα συνηθίζει το κάθαρμα ο άνθρωπος" ψιθύρισε η Μούσα στον Ντοστογιέφσκι.
So far,
απλά;;; είπες απλά;;;;
Αλκυόνη,
γιατί βαριέμαι καλή μου και έχω στερέψει (γενικότερα).
Crucilla,
και βέβαια την αλήθεια ελάλησε(και ας μας φαίνεται κυνικό...
Ευχαριστώ
σιγά που στέρεψες!
χχχχχ
ήρθα να σε ποτίσω λίγο...
"παραμαράθηκες" μου φαίνεται!!!!!
Αυτό που λέει ο ποιητής είναι αυτό που όλοι θέλουμε να πούμε: Άντε λοιπόν, πολύ στα σοβαρά δεν τα πήραμε τα πράγματα; Πολύ δεν είναι τόσο δάκρυ για το τίποτα;
Νυκτιπόλος Βρόμιος... σε χαιρετώ
Αλκυόνη μου, με δρόσισες και συνήλθα!
Vromie,
σεβαστή η άποψή σου. ευχαριστώ για την επίσκεψη!
Δημοσίευση σχολίου