Το αμετάφραστο
Έγραψε ένα ποίημα με λέξεις καθημερινές
(δεντροστοιχία, πέτρα, κέλυφος, χαρτόνι)
έχοντας την πρόθεση να το μεταφράσει
στη μητρική του γλώσσα.
Ανασέρνωντας μια μια τις αντιστοιχίες
απ' τον βυθό της μνήμης
αλλάζοντας τη διάταξη για να κρατήσει τον ρυθμό
προχώραγε στη νέα παραλλαγή με τόση επιτυχία
που σκέφτηκε να σκίσει την πρώτη γλωσσική μορφή.
Ξάφνου
ο ίσκιος ενός γλάρου πάνω στα νερά
του θύμισε πώς όλα τα πουλιά της μακρινής πατρίδας του
είχαν αποδημήσει ή σκοτωθεί.
Άρης Αλεξάνδρου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
ποιο ποντικι έφαγε τα επόμενα posts?
Το τελευταιο ποστ 4/8 δεν δέχεται σχόλια.
Καλά έχω γίνει έξαλλλλλη!
Δεν φτάνει που γράφω post κάθε δίμηνο [(δεν αντέχω τους εξαναγκασμούς και την αυτοκαταπίεση να γράφω συνέχεια για να "υπάρχω" στο χώρο και να μη με ξεχνάνε)... αρκετά έχουμε καταπιεστεί στη ζωή μας από τόσα και τόσα, μην προσθέτουμε κι άλλα.
..] δεν φτάνει λοιπόν η διακριτική, και περιστασιακή παρουσία μου στο χώρο, αλλά να σβήνονται και τα ποστ από μόνα τους... ε... αυτό πια είναι σκάνδαλο! Θα επανέλθω όμως σύντομα, δεν θα το αφήσω έτσι...
Υποψιάζομαι ότι κάποιοι ζηλεύουν το ποιητικό και ταυτόχρονα βαθυστόχαστο στυλ γραφής και σκέψης μου και εκμεταλλεύονται την άγνοιά μου σε θέματα τεχνολογίας ...αλλιώς δεν εξηγείται!
Πάντως ως εκπρόσωπος των ποντικιών δηλώνω ότι δεν έφαγε κανένα τίποτα :)
Ταρατατάααα!Καλώς το το παληκάρι! Τα νέα σας;;;
Δημοσίευση σχολίου