Βέβηλος έρωτας (;)

Για να είναι καλός ο έρωτας, πρέπει, θαρρώ, να ταράζει την καρδιά, να τεντώνει τα νεύρα, ν’ αναστατώνει το μυαλό, πρέπει να είναι –πώς να το πω; - επικίνδυνος, ακόμα και εγκληματικός, σχεδόν βέβηλος, να αποτελεί μια μορφή προδοσίας. Θέλω να πω πως χρειάζεται να υπερνικήσει ιερά εμπόδια, να παραβεί νόμους, αδελφικούς δεσμούς. Όταν ο έρωτας είναι ήσυχος, εύκολος, χωρίς κινδύνους, νόμιμος, είναι άραγε έρωτας;


Γκυ ντε Μοπασάν

Ονειρεύομαι ένα ταξίδι

Ονειρεύομαι ένα ταξίδι. Και το ονειρεύομαι κάπως έτσι: να είναι ζέστη. Όχι αφόρητη, αλλά ζέστη. Να είμαι μακριά. Εννοώ σε άλλη χώρα. Ίσως Σικελία, ίσως Τυνησία, ίσως Μάλτα.... να είμαι -λίγο- ιδρωμένη, αλλά να μη με πειράζει.
Να πίνω αχνιστό καφέ με αφράτα κρουασάν για πρωινό, -κατά προτίμηση στο κρεβάτι (εννοείται ο δίσκος να έχει τριαντάφυλλο). Και να χάνομαι στους άγνωστους δρόμους ... για ώρες...μόνη μου... Μετά να γυρνάω κουρασμένη, να κοιμάμαι, να μη με νοιάζει τι θα κάνω αργότερα γιατί θα είμαι σίγουρη πως ό,τι κι αν κάνω θα είναι όμορφο. Να χαίρομαι όταν θα είμαι με κόσμο, και να περνάω εξ ίσου καλά μόνη μου.
Και μια από τις πολύ ζεστές μέρες, καθώς θα περπατάω, να ξεσπάσει δυνατή και γλυκιά βροχή, τόσο δυνατή και τόσο γλυκιά σαν πυρετός και σαν πάθος, και να αρχίσω να χάνω το σχήμα μου, να γίνομαι ρευστή, να γίνομαι βροχή, και έτσι να μείνω εκεί για πάντα.

Οι θετικές επιπτώσεις της προδοσίας

Η προδοσία παρακινεί τον (προδομένο) άνθρωπο να αντιδράσει, να μεταμορφωθεί, να λειάνει τις ακατέργαστες πλευρές του χαρακτήρα του.
Επειδή είναι αδύνατον να ζήσει ως προδομένος, αναγκάζεται να ανασκευάσει την ψυχολογική του διάσταση.

(Αυτά λέει ο Carotenuto, και αυτό που έχω να επισημάνω είναι πως δεν έχει μεν άδικο, αλλά σαφώς εστιάζει το θέμα στη θετική του πλευρά....)